هشت ماه است که فرهیختگان، استادان و دانشمندان کشور به گروگان گرفته شده اند، دانشجویان از حق تحصیل محروم شده و جوانان رشید میهن به خون خفته اند، اما مزدوران و اوباش، آسایش و کرامت انسانی مردم را با چراغ سبز مسئولان نالایق بر هم میزنند تا به خیال خود، ندای حق طلبی و آزادی خواهی مردم را خاموش کنند . آنانی که از جنازه ها وحشت دارند، به روی شهروندان بی دفاع چماق و قمه می کشند و آنها را در بیدادگاه ها به محاربه متهم می کنند؛ تحت عنوان اعتراض به هتک حرمت، شکنجه و کشتار شهروندان را توجیه می کنند و با تحقیر نمایندگان مجلس، شکنجه گران را به مقامات ارشد منصوب میکنند. اما این همه هیچ تأثیری ندارد جز این که عزم ملت را در پیمودن مسیر حق طلبانه خود راسخ تر کند.
از 22 خرداد، یکپارچه و همدل در برابر دولت دروغ و تزویر ایستاده ایم و نهال سبز آزادی را با تمام وجود پاس داشته ایم. تفاوت های مان را به رسمیت شناختیم و آزادی را برای یکدیگر خواستیم و اینک در آستانه 22 بهمن جوانه های مقاومت به بالندگی می رسند و خوشه های امید و آزادی، آرام و استوار به بار می نشینند. 22بهمن میقات سبز ملتی است که ثمره 8 ماه ایثار و ایستادگی خویش را طلب میکند و تحت هیچ شرایطی از حق خود نمی گذرد؛ موضع ملت شفاف است و این تایید کنندگان تقلب هستند که باید هر چه زودتر از مبهم گویی و مقاومت در برابر ملت دست بشویند.
در روز 22 بهمن، ما فرزندان رشید این آب و خاک، به صحنه می آییم تا مخالفت خود را با روند سیاسی، اقتصادی و فرهنگی کنونی بیان کنیم؛ می آییم تا از حق آزادی اندیشه و بیان و حق حاکمیت ملت دفاع کنیم؛ می آییم تا وحدت ملی خود را فریاد بزنیم و به متجاوزان بفهمانیم که نقشه های خوشه بندی و تفرقه افکنی شان نقش بر آب شده است. می آییم تا برای آخرین بار اتمام حجت کنیم که دولت فعلی از نظر آحاد ملت ایران غیر قانونی، بی کفایت و معزول است و ادامه حمایت از آن معنایی جز خیانت به کشور و ملت نخواهد داشت.
لینک بیانیه سبز:
http://www.4shared.com/file/208953429/7845c55d/Bian22_edit.html
از 22 خرداد، یکپارچه و همدل در برابر دولت دروغ و تزویر ایستاده ایم و نهال سبز آزادی را با تمام وجود پاس داشته ایم. تفاوت های مان را به رسمیت شناختیم و آزادی را برای یکدیگر خواستیم و اینک در آستانه 22 بهمن جوانه های مقاومت به بالندگی می رسند و خوشه های امید و آزادی، آرام و استوار به بار می نشینند. 22بهمن میقات سبز ملتی است که ثمره 8 ماه ایثار و ایستادگی خویش را طلب میکند و تحت هیچ شرایطی از حق خود نمی گذرد؛ موضع ملت شفاف است و این تایید کنندگان تقلب هستند که باید هر چه زودتر از مبهم گویی و مقاومت در برابر ملت دست بشویند.
در روز 22 بهمن، ما فرزندان رشید این آب و خاک، به صحنه می آییم تا مخالفت خود را با روند سیاسی، اقتصادی و فرهنگی کنونی بیان کنیم؛ می آییم تا از حق آزادی اندیشه و بیان و حق حاکمیت ملت دفاع کنیم؛ می آییم تا وحدت ملی خود را فریاد بزنیم و به متجاوزان بفهمانیم که نقشه های خوشه بندی و تفرقه افکنی شان نقش بر آب شده است. می آییم تا برای آخرین بار اتمام حجت کنیم که دولت فعلی از نظر آحاد ملت ایران غیر قانونی، بی کفایت و معزول است و ادامه حمایت از آن معنایی جز خیانت به کشور و ملت نخواهد داشت.
لینک بیانیه سبز:
http://www.4shared.com/file/208953429/7845c55d/Bian22_edit.html
دنده تعیین کننده!
انتشار مصاحبه یکی از شخصیت های اصلی جنبش سبز، موجی از واکنش ها را در میان سبزها و حامیان کودتا ایجاد کرد. این خبر برخی را دچار ابهام کرد و بعضا واکنش های منفی بر انگیخت. توضیحات و ابهام زدایی های بعدی موج منفی ایجاد شده را به سرعت مهار کرد، هر چند برخی هم مسیر تسویه حساب را هموار دیدند و حتی از تایید فارس نیوز هم فروگذار نکردند. اما این ماجرا، هر چه که بود (خواه یک اشتباه لپی یا یک دروغ خبری یا حتی نرمش) یک بازتاب مهم و مغفول داشت و آن تایید موضع کلیدی جنبش سبز در صحنه سیاست ایران بود. این تعیین کنندگی در تظاهرات مهم 22 بهمن در معرض مهم ترین آزمون سیاسی قرار خواهد گرفت.
خبر سازی فارس نیوز، بیش از همه با استقبال روزنامه کیهان و سایر محافل حامی کودتا همراه شد. نیازی به توضیح نیست که 22 بهمن در پیش است و کودتاچیان برای مقابله با موج عظیم تظاهر کنندگان سبز، به هر ترفند و نیرنگی متوسل می شوند. از این نظر جنبش سبز و روند رو به رشد آن ذهن کودتاچیان را به شدت مشغول و مغشوش کرده است. هر چند نباید از تلاش کودتاچیان برای ایجاد تفرقه و سرخوردگی غافل بود، اما دستپاچگی و شتابزدگی آنان را میتوان یک نشانه تلقی کرد. برای درک این نشانه باید وضعیت سیاسی کشور را مورد ارزیابی قرار داد.
در حال حاضر دولت منصوب رهبری، فقط روی کاغذ وجود دارد و به معنای واقعی کلمه تشکیل نشده است و زمام امور را در دست نگرفته است. ریزش و یاس در اردوی کودتاچیان بیداد میکند و روزی نیست که خبر تغییر موضع یا اعتراض و انتقاد یکی از حامیان جناح حاکم مخابره نشود. دیپلمات های وزارت خارجه در روندی تدریجی استعفا میدهند و به موازات انهدام تدریجی دستگاه سیاست خارجی دولت کودتا، دستگاه دیپلماسی یا وزارت خارجه جنبش سبز به آرامی در حال تشکیل است. بانکهایی که قرار بود تعمدا ورشکسته شوند تا به ارزان ترین قیمت به سرداران و محافل حامی کودتا فروخته شوند، در بدترین زمان ممکن به آستانه سقوط رسیده اند و از همه مهمتر نیروی سرکوب کاملا فرسوده و از هم پاشیده شده است. در این شرایط تمام دغدغه و اشتغال فکری کودتاچیان معطوف به ایجاد شکاف یا تضعیف جنبش سبز معطوف شده است و تیتر کیهان سند آشکار این دعوی است، چرا که در شرایطی که دیگر خبری از "جنبش سبز علوی" نیست، این جنبش سبز ملت ایران است که به کانون و محور اصلی خبرهای مربوط به ایران تبدیل شده است، به طوری که حتی اظهارات رهبر نظام تحت الشعاع سخنانی قرار می گیرد که کروبی در حاشیه یک مراسم – شاید از روی کم حوصلگی – به زبان آورده است. این امر بیش از هر چیز، تعیین کنندگی قاطع جنبش سبز را نشان میدهد. نماینده ولی فقیه در کیهان ناخواسته فریاد می زند که سرنوشت خودش و صاحب اختیارش در گروی آن است که سبزها برای ماشین عظیم خود کدام دنده را انتخاب کنند؛ دنده و فرمان در اختیار سبزهاست!
کودتاچیان چاره ای ندارند جز این که تا آخرین سنگر، خود را سازش ناپذیر، ثابت قدم و حتی کله خر نشان دهند و همزمان سبزها را به بن بست رسیده و سازشکار معرفی نمایند. آنها باید آخرین شانس های خود را هم بیازمایند، پس همه را بازداشت می کنند و بقیه را می ترسانند. شرکت در تظاهرات مسالمت آمیز را محاربه می نامند و مدعی کنترل ایمیل ها و "آنتی پراکسی" ها (!) میشوند. تظاهرات ساندیسی را حماسه می نامند و در سیرک قضایی خود نمایش احکام سنگین برگزار میکنند و در رسانه های خود دروغ می بافند و تاکید میکنند که به هیچ کس باج نمی دهند. این همه به این امید است که از گردنه صعب العبور 22 بهمن به سلامت گذر کنند و این گذر به خونسردی سبزها و حضور میلیونی آنها در تظاهرات 22 بهمن بستگی دارد.
رگ گردن کودتاچیان اسیر سر انگشتان سبزهاست و آنها که خود بهتر از هر کسی این موضوع را می دانند، تلاش میکنند ترس، تردید و سرخوردگی را در درون اردوی سبزها گسترش دهند. کودتاچیان مدام بر باج ندادن خود و سازشکاری سبزها تاکید میکنند تا به این وسیله نیروهای خود را برای تسلیم و مذاکره احتمالی در آینده آماده کنند. این حق طرف بازنده است که ضمن پذیرش شکست، لاف بزند! هر چند هنوز کور سوی امیدی دارند که بازداشت، محاکمه و ارعاب حداکثری به کاهش شمار سبزها در روز 22 بهمن منجر شود. اگر این آرزوی کودتاچیان جامعه عمل بپوشد، با هیاهو و هوچی گری (مثل آن چه در تظاهرات ساندیسی دیدیم) پایان جنبش سبز را اعلام کرده و رهبران آن را منزوی یا محصور می کنند و سایر گروگان ها را با اشد مجازات تا مدتها در اسارت نگاه می دارند. اما اگر تظاهرات 22 بهمن با حضور و نمایش قدرت سبزها به پایان برسد، سعی می کنند با ژست عقل گرایانه و دلسوزانه وانمود کنند که به "تقاضا" ی سازش و مصالحه معترضان پاسخ می دهند و فصل برداشت سبزها تازه از همین جا آغاز خواهد شد.
تظاهرات تعیین کننده 22 بهمن نزدیک است و کودتاچیان نیرویی ندارند که بخواهند آن را توجیه یا آماده کنند، آنها فقط به ناامید کردن سبزها می اندیشند. این بدان معناست که پیروزی یا شکست جنبش سبز فقط به اراده و حضور سبزها بستگی دارد؛ این سبزها هستند که حرف اول و آخر را می زنند
کاری از گروه تحلیلگران انقلاب سبز
پی نوشت:
دوستان فقط در ساعات خاص و در شرایط خاصی میتونم به اینترنت متصل باشم
سعی میکنم هر بار به روز میکنید مطالبتون را بخونم و اگر قادر باشم نظر خودم را هم بگم
امیدوارم کم لطفی های من را ببخشید
پاینده ایران
زنده باد آزادی
