ماههاست که سفر سختی را با هم شروع کرده ایم ، سفرمان طولانی است و سخت
یادت می آید؟
کنار هم از تجریش تا راه آهن ؟ دلمان مثل گنجشک می تپید از خوشحالی که همه هستیم و از نگرانی که “مبادا؟”،
یادت هست؟
مبادا شد ؛ یادت هست ؟
آن صبح که ناباورانه آن وقیح آمد و رذیلانه گفت که رایمان را دزدیده؟ یادت هست ؟
گفتیم می رویم بیرون کنار هم باشیم و ته دلمان چقدر ترس بود که مبادا آن وقیح واقعا فصل الخطاب باشد. همه بهت بودیم . ظلم بسیار دیده بودیم اما وقاحت و دروغی به این بزرگی و تجاوزی چنین دردناک به شعورمان کمتر. یادت هست؟
خبرها خوب نبود بسیاری از دوستانمان را همان روز اول گرفتند. موبایلهایمان را قطع کردند تا شاید بیاندیشیم که بیشمار نیستیم در این خشم. یادت هست؟
یادت هست آن دوشنبه ؟
یادت هست که چطور در گوشمان خواندند “حق تیر دارند نرو” و ما با قلب گنجشکیمان تا انقلاب رفتیم و ترسیدیم که مبادا تنها باشیم؟
یادت هست وقتی من تو را و تو مرا و ما دوستانمان را دیدیم اشک ریختیم؟
یادت هست همدیگر را در آغوش کشیدیم و آرام گفتیم “نترسید ما همه با هم هستیم” یادت هست ؟؟؟؟
ما بیشمار بودیم و این بیشماری دروغگوی وقیح را چقدر ترساند؟ یادت هست؟
یادت هست گفت می کشم و کشت؟
یادت هست ندا وقتی گفت “سوختم ” و دلمان را سوزاند سوختنش؟
یادت هست سهراب را ؟
محسن ؟
اشکان ؟
ترانه ؟
یادت هست کیانوش را ؟
یادت هست ؟
یادت هست که چقدر دلمان میخواست فریاد بزنیم اما سکوت کردیم و این سکوتمان آن دروغگوی بی شرم را چطور کر کرد؟ یادت هست؟
یادت هست وقتی وقیح دروغگو به التماس افتاد؟
یادت هست؟
وقتی دوستانمان را به نمایش واداشتند تا شاید دهان زیبای دوستانمان از وقاحت دروغشان کم کند؟ یادت هست که به چشمان ابطحی ، به دستهای عطریان فر و به دهان حجاریان نگاه کردیم و در دل گفتیم خدا به همراهت دوست دربند سبزم. یادت هست؟
یادت هست به مظلومیتشان چه گریستیم و به بزرگیشان چه افتخار کردیم؟
یادت هست دنده های شکسته سحرخیزمان چه کرد با ما؟ یادت هست؟
یادت هست؟ وقتی دیدیم که چه بیشماریم؟
یک شکل هم نبودیم و نیستیم اما با هم بودیم .
با هم الله اکبر گفتیم ،الله اکبری که پر از معنا بود. پر از با هم بودن ، پر از دلگرمی ،پر از تسلیت دوستان ، پر از ندا ، پر از سهراب ، پر از ترانه . یادت هست؟
اکنون موعد دیگری رسیده برای کنار هم بودن.
این موعد اسمش عاشوراست.
این بار عاشورایی ایرانی. موعد دیگری که من باشم و تو و جای خالی سهرابمان.
نمی دانم مسلمانی یا نهنمی دانم بهایی هستی یا نه
نمی دانم مسیحی هستی یا نه
نمی دانم یهودی هستی یا نه
نمی دانم بی دین هستی یا نه
نمی دانم
هرچه هستی باش
اما باش
من و تو ساکنان این سرزمینیم
من و تو کنار هم بیشماریم و بی شکست
من و تو باید با هم باشیم
حتی اگر تو مثل من مسلمان ، بی دین ، مسیحی ، یهودی ، بهایی نباشی
باز هم مثل من ایرانی هستی
همین مهم است
حتی اگر بسیجی بودی و هستی
ما منتظریم که بیایی و کنار ما باشی
ما برای تو هم جا داریم
اگر در دلت هنوز نقطه ای عشق به فردای آزاد هست
اگر در دلت مانند بسیاری از دوستان سابقت نقطه ای شک به گذشته پدیدارشده
برای تو هم جا داریم
نه اشتباه گفتم ، ما برای تو جا نداریم،
جای تو اگر نیایی کنارمان خالی است
و خالی میماند تا بیایی
هرکه هستی باش
اما باش
سهراب چشم به راهمان است
یادت هست به مادر چه گفت؟
مادر اگر نرویم دیگر پشت دیوارها هم نمی توانیم حرفی بزنیم
سهرابمان چشم به راهمان است
میدانی؟
دوست من هرچه هستی باش
هر شکلی هستی باش
برای من تغییر نکن
ایران همانقدر به من تعلق دارد که به تو
هرچه هستی باش
هر که هستی باش
اما باش
کنارمان باش
