آقای موسوی
همه می دانند که شما تردید ندارید خواسته ملتی که این روزها به خیابان می آیند، دیگر فراتر از احمدی نژاد و انتخابات است، همه می دانند که شما نیز شعارهای یک نسل معترض علیه یک نظام نامنصف را شنیده اید. اما سیاست ورزی حکم می کند که همزمان با فریادهای ملت علیه رهبری یک نظام ، کسی در کسوت رهبر معترضان به میدان آید و از همو که این روزها بیشتر شعارها علیه اوست، امتیاز بگیرد تا بحران دل آزار یک کشور را سامان باشد. بخش هایی از همان جوانانی که عیله رهبری نظام در خیابان های شهر شعار داده اند اینک به تدبیر شما چشم امید دوخته اند.
دیگر کسی به ذوق زدگی و شعف محسن رضایی کاری ندارد که برای پایان دادن به فلاکت هم اندیشان خود، بیانیه شما را عقب نشینی از انکار دولت خواند. همین که توانسته اید ولوله ای در دولت و مجلس و نظام ایجاد کنید و از سویی آرامش را به معترضان برگردانید تا چند روزی آرام، نظاره گر سرگردانی رقیب و منتظر پاسخ رسمی حاکمیت به خواسته های شما باشند این یعنی مدیرت بحران. خاصه آنجا که برای نخستین بار از خواسته ملت برای یک نظام جدید، چنین مبادی آداب و به دور از شعار سخن گفته اید: «ما یک دولت و نظام صادق و رئوف و با شفقت مبتنی بر آرای مردم می خواهیم.»
خوب می دانیم که این نامش سازش نیست وقتی کسی در سطوح رهبری و نه در خیابان، از جان مایه می گذارد تا اعلام کند مردم نظام و دولتی که ناصادق و خشونت طلب است را دیگر نمی خواهند.
میر معترض
حالا که چنین تدبیر کرده اید که با ادبیاتی فاخر همان شعارهای معترضان در خیابان ها که فراتر از دولت و نقد خود نظام بود را با ادبیاتی فاخر به حاکمیت اعلام کنید، بدانید که جنبش نیز صبور و آرام در کنار شما منتظر مواجهه حاکمیت و به تعبیر شما «نظام» با این پیشنهادات می نشیند و اگر باز هم مستی قدرت مجال تسلیم شدن در برابر تدبیر ناب شما را نداد لطفا دیگر رودربایستی را کنار بگذارید.
قابل ستایش است منش و مرام شما که هرگز حاضر نمی شوید آنان که برای رئیس جمهور آمریکا نامه نگاری می کنند و با نمایندگان اسرائیل پای میز مذاکره می نشینند را به شیوه خودشان گوساله و بزغاله و بزدل و پادوهای رجوی نمی خوانید. قابل تقدیر است وقتی در قامت مردی که برازنده ادب ملت ایران است ظاهر شده اید و میان «ادبیات مسولان» تا «ادبیات مسولانه » تفاوت قائل شده اید تا با مسولانی که دستشان به خون مردم همین کشور آلوده است فرصت آخر را هم بدهید اما اگر باز هم کسانی در برابر متانت شما، وقاحت را برگزیده اند، به حرمت خون سهراب و ندا و همه بی گناهانی که شب و روزشان را در زندان و خیابان با هراس و دلهره می گذرانند، رودربایستی را کنار بگذارید که جنبش همه امیدش به همین تدبیر آخر شماست و به تعبیر خودتان: « ما نظامی صادق و رئوف و برخاسته از آرای مردم می خواهیم. »
پی نوشت:
بیانیه شماره 17 میرحسین موسوی به همراه تحلیل در یک صفحه پشت رو برای چاپ
آنتروپی!
نیمه پنهان
ترور؛ یک بازی خطرناک، اما برای که؟
بازتاب بین المللی
و در پایان
